Na mijn afstuderen in 1987 aan de kunstacademie in Utrecht - Architectonische vormgeving, afstudeerrichting Theatervormgeving - heb ik met uiteenlopende projecten te maken gehad: van theater tot commercial, van bedrijfspresentatie tot museale tentoonstellingsprojecten. Daarbij heb ik vrijwel steeds te maken gehad met een aantal andere individuen die bij hetzelfde project betrokken waren: een schrijver, regisseur, acteurs bij een theaterstuk of film; een aantal schilders, beeldhouwers en galeriehouder voor een groepsexpositie. Een architect, beeldhouwer, decorateur en gemeenteambtenaar bij de verfraaiing van een parkeergarage. In mijn opvatting is een "ontwerper" iemand met het vermogen om vaak heel uiteenlopende ideeën, wensen en eisen van anderen samen te smeden - met een juist weer heel eigen visie - tot een uitvoerbaar en reacties oproepend ontwerp. Het liefste werk ik samen met anderen, ook met de afnemer of koper van mijn werk - met mensen die (ook) eigenwijs zijn en de confrontatie niet schuwen. Ik zoek steeds naar een manier om datgene wat soms tegengesteld lijkt en elkaar lijkt uit te sluiten een nieuwe vorm te geven. Niet als een compromis, maar als een ontwerp dat wel degelijk het idee van kunstenaar én kijker weergeeft, mijn schepping in waarde laat, maar die presenteert op een manier die ook voor de kijker verrassend is. Het liefst word ik ook zelf verrast. In die wisselwerking komen bijvoorbeeld veel van mijn 'takkenlampen' tot stand. Niet zelden ga ik samen met de opdrachtgever op stap en plukken we samen de lamp uit het bos...