JALAL ALWAN (1960)

Jalal is geboren in Bagdad, Irak.

In zijn werk wekt hij de materie uit haar slaap, haalt de emotionele expressie eruit en blaast er nieuw leven in.

Ondanks zijn persoonlijke betrokkenheid respecteert hij de eigen aard van de materie. Hij tast de natuurlijke identiteit van de materie niet aan en houdt haar natuurlijke schoonheid intact. Hij geeft materie als hout, ijzer, textiel, steen, lood enz. de mogelijkheid om de eigen identiteit uit te drukken en uit te stralen.Hij volgt de materie en verenigt zich met haar natuur om die vereniging daarna, in het kunstwerk, te vereeuwigen.

Met zijn schuren, schaven, plakken en wijzigen, laat Jalal ondertussen ook het pijnlijke aspect zien dat aan het creatieve proces verbonden is. Hij veegt over de ruwe vlakken van zijn kunstwerken en voelt de stille massa met zijn versleten vingerafdrukken. Zijn kunstwerken zijn een zoektocht naar de verloren identiteit. Een identiteit die verloren is gegaan tussen de grote hoeveelheid aan trauma’s en teleurstellingen die als een collage in de kunstenaar leven en nu vorm krijgen in het kunstwerk. Het is alsof zijn kunstwerken levende wezens zijn die net een verwoeste omgeving hebben overleefd.

Hij gebruikt de kleur van bloed, zand, goud en aardolie omdat deze de kleuren van die strijd weergeven. Die strijd die verscheurend geworden is door zojuist genoemde trauma’s en teleurstellingen. Gebouwd op de verscheurdheid van het hier en nu, wijzen zijn werken vooruit naar toekomstige branden en grote verlorenheid.